Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2012

ΜΑΥΡΟΘΑΛΑΣΣΑ ΣΕΡΡΩΝ 1979



Το έτος 1979 ήταν χρονιά καθοριστική για τη ζωή μου.
Με το απολυτήριο του Ελληνικού στρατού στο χέρι πρόλαβα τους διορισμούς (επετηρίδα υπήρχε τότε ούτε ΑΣΕΠ ούτε εξετάσεις). Έπαιρνες ακόμη ένα πτυχίο που είχε ακόμη αντίκρισμα και ανάλογα με την ειδικότητα σ' ένα δύο χρόνια ήσουν κανονικά διορισμένος. Απαραίτητη εισαγωγή γιατί πολλοί της γενιάς μου μιλάνε στο στυλ -ξέρετε μωρέ τί
υπεύθυνη γενιά είμαστε και πόσα περάσαμε που τώρα τα βρίσκετε όλα στο χέρι - και
άλλα τέτοια παλαβά και μάλιστα σε νέους ανθρώπους που τους έχουν στερήσει
ακόμη και το δικαίωμα στο όνειρο για ένα καλλίτερο αύριο.

Αλλά στο θέμα μας. Νέος καθηγητής 25 μόλις χρονών, να ψάχνω στο χάρτη με άλλους 5-6 κατά που πέφτει αυτή η
Μαυροθάλασσα Σερρών. Ούτε που την είχα ξανακούσει παιδιά. Ένας ένας βγαίναμε 14 νέοι καθηγητές από το Γραφείο του Διευθυντή Διεύθυνσης Μέσης Εκπαίδευσης νομού Σερρών, όλοι πακέτο για Μαυροθάλασσα. Βλέπετε το Σχολείο είχε απομείνει με τη Γυμνασιάρχη την Λυκειάρχη, ένα φυσικό από το Σιτοχώρι και ένα καθηγητή Αγγλικών μόνο και έπρεπε να γεμίσει. Ο κύριος Διευθυντής με υποδέχθηκε με ανοικτές αγκάλες. " Ω τον αγαπητό κ. Τζιανουδάκη. Καλή σταδιοδρομία! Μου έχει μιλήσει ο κ. Θ.Β. για σας με τα καλλίτερα λόγια και μου είπε να σας βοηθήσω όσο μπορώ . Αλλά δυστυχώς αγαπητέ μου πρέπει να σας στείλω
Μαυροθάλασσα. Θα είστε πολύ καλά εκεί , θα είστε πολλοί νέοι καθηγητές, θα περάσετε όμορφα θα μου το θυμηθείτε". Από το να ξεσπάσω πάνω του προτίμησα με άλλους τρεις καθηγητές να ξεσπάσουμε στις μπουγάτσες και να κλαίμε ομαδικά τη μοίρα μας. Τέσσερις συγκοινωνίες από Θεσσαλονίκη 2 αστικές , 2 υπεραστικές, για να φτάσουμε στο Σχολείο. Τί σχολείο δηλαδή κάτι δωμάτια ενοικιαζόμενα ήτανε που το καλοκαίρι γίνονταν σιταποθήκες και το Σεπτέμβρη τις άδειαζαν και τις κάνανε σχολικές αίθουσες. Ευτυχώς όμως σε λίγους μήνες μπήκαμε στο καινούργιο Σχολείο που δεν μπορώ να πω ήταν πολύ καλό την εποχή εκείνη. Η
θητεία εκείνη ξεκίνησε άσχημα και ίσως να πήγαινε και άσχημα αν δεν υπήρχαν εξαιρετικοί συνάδελφοι με τους οποίους με συνδέει αδελφική φιλία μέχρι τώρα, και κάποιοι άνθρωποι - διαμάντια που μας στήριξαν και μας πρόσφεραν πολύτιμη φιλία. Θα αναφέρω τον αείμνηστο Γιώργο Μπιπλιά, πρόεδρο του Συλλόγου Γονέων του σχολείου που από την πρώτη μέρα έκανε το σπίτι του δικό μας. Μας βρήκε στέγη,μας γνώρισε σε πολλούς ντόπιους, και μας τιμούσε με την υπέροχη φιλία του.Το μαγαζί του ήταν μια ζεστή φωλιά για όλους μας. Ήταν από αυτούς που λέμε αρχοντάνθρωπους με κεφαλαίο Α. "Τους καθηγητές και τα μάτια σας"
έλεγε στους ντόπιους. Ήταν οι εποχές που οι άνθρωποι είχαν άλλες αξίες . Ήμουν 25 χρονών και οι ηλικιωμένοι μου μιλούσαν στο πληθυντικό και με αποκαλούσαν "κύριε καθηγητά". Πάνω απόλα όμως ήταν τα παιδιά που μας έδιναν τη δύναμη. Εξαιρετικά παιδιά και πολύ καλοί χαρακτήρες. Σε προκαλούσαν με το φιλότιμο να τους δώσεις. Και τους δίναμε. Νέοι καθηγητές με πολύ όρεξη και ελάχιστη πείρα. Ανασκουμπωθήκαμε, δουλέψαμε τα αγαπήσαμε και μας εκτίμησαν. Ο Λευτέρης ο Ησαΐας, ο
χημικός, δήθεν αυστηρός αλλά αγαπητός από μαθητές και πολύ δημοφιλής τόσο σε μαθητές όσο και σε γονείς. Ο Βαλιώκης
ο Γιάννης ο γυμναστής με το αιώνιο γέλιο του, που μας οργάνωσε στο ποδόσφαιρο
φοβερή ομάδα μιλάμε, ο "Τσέλιος" ο Φυσικός με τη υπέροχη φωνάρα του στα δημοτικά, ο ψηλός ο Γιγής και ο Σκανδάλης εξαιρετικοί
μαθηματικοί και τόσοι άλλοι που δεν χρειάζεται να αναφέρω με λεπτομέρειες.
Περάσαμε δύο αξέχαστα χρόνια. Και όταν φύγαμε για πολλά χρόνια οι ντόπιοι μιλάγανε για την χρονιά εκείνη που ήρθαν "οι νέοι καθηγητές" . Αφορμή μου έδωσε το τηλέφωνο της αγαπητής μαθήτριας της Κατερίνας -χημικός έγινε κι αυτή
εξαιτίας μου λέει- και σκεφτόμουν οτι δεν ξέρω αν πρέπει να αισθάνομαι περήφανος που ώθησα πολλά παιδιά στη Χημεία, ή λόγω κρίσης και ανεργίας πρέπει να τρέχω και να κρύβομαι όταν τα συναντώ. Όπως και να 'χει συγκινούμαι όταν ακούω μια καλή κουβέντα από παλιούς μου μαθητές μετά από 30 τόσα χρόνια. Μου λέει πολλά. Να είσαι καλά Κατερίνα εσύ και όλα τα παιδιά της ηλικίας σου, οι μαθητές της νιότης μας που με τη στάση σας πολλά μας διδάξατε. Λ.Γ.Τ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: