ΔΥΟ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΓΑΠΗΣ

ΑΓΑΠΗ

«Η αγάπη   μακροθυμεί, αγαθοποιεί, η αγάπη δεν φθονεί, η αγάπη δεν αυθαδιάζει, δεν επαίρεται, δεν ασχημονεί, δεν ζητεί τα εαυτής, δεν παροξύνεται, δεν λογίζεται το κακόν, δεν χαίρει εις την αδικίαν, συγχαίρει δε εις την αλήθειαν· πάντα ανέχεται, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει» Προς Κορινθίους Α.13. στ. 4-8α

Οι ωραιότεροι χαρακτηρισμοί  που έχω ακούσει για την αγάπη. Την άδολη, αληθινή αγάπη. Την αγάπη που δεν αποζητά αντάλλαγμα. Την αγάπη της προσφοράς. Την ταπεινή και απλή αγάπη που λυτρώνει. Λυτρώνει πάνω απ’ όλα τον πομπό και εξημερώνει  τον δέκτη. Η αγάπη αυτή και μόνο θα αρκούσε να κάνει καλύτερο τον κόσμο μας και να λύσει όλα τα βασικά μας προβλήματα αν κυριαρχούσε στο βίο των ανθρώπων.

Θα σας μεταφέρω δύο ετερόκλητες ιστορίες που με συγκίνησαν όταν τις άκουσα και αποδίδουν όλο το μεγαλείο της αγάπης. 

Αφήγηση πρώτη: (Την άκουσα από τον Λουδοβίκο των Ανωγείων στην κατανυκτική πασχαλινή εκδήλωση   «Πού πάς με τέτοια Άνοιξη καλέ μου»)

Σε ένα χωριό της νότιας Κρήτης, τα παλαιινά χρόνια των πειρατικών επιδρομών, ζώσαν οι πειρατές το χωριό και οι άνδρες μετά από λυσσασμένη αντίσταση κατάλαβαν κάποια στιγμή, ότι οι πειρατές θα πατούσαν τον τόπο τους. Ένας γέροντας μαχητής, τρέχει στο σπίτι του με βιάση και λέγει της κυράς του. «Γυναίκα, βιάσου γιατί έρχονται οι Πειρατές. Όφου και που να σε κρύψω να μη σε βρούνε και σε χαλάσουνε».

«Σώπα, άντρα μου» απαντά εκείνη  «και τι θα μου κάνουνε γριά γυναίκα . Ποιος θα γυρίσει να με κοιτάξει;»

Και της απαντά ο γέρος της: «ΚΙ ΑΝ ΣΕ ΔΟΥΝ ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ;»

Αφήγηση δεύτερη: (Πρόσφατο περιστατικό όπως μου το μετέφερε ο καλός μου φίλος Κ.Π.) Σε πολυιατρείο του ΙΚΑ στη Θεσσαλονίκη, περιμένει ανήσυχος ένας γέρος τη σειρά του. Αργεί όμως και όλο ρωτά και ξαναρωτά πόση ώρα θα καθυστερήσει. Όταν φθάνει η ώρα του η νοσηλεύτρια τον ρωτά γιατί είχε τόση ανησυχία. Τότε αυτός της λέγει: « Η γυναίκα μου νοσηλεύεται στον Άγιο Λουκά και με προχωρημένο Αλτσχάιμερ δεν θυμάται τίποτε και δεν αναγνωρίζει κανένα. Πρέπει να πάω»

«Ε, τότε δεν υπάρχει πρόβλημα, αφού η ίδια δεν θα αγωνιά στην κατάσταση που είναι» του απαντά εκείνη.

«Ναι, αλλά αγωνιώ εγώ, που την φροντίζω και την αγαπώ μια ολόκληρη ζωή», απάντησε ο γέροντας.

 Καλό Πάσχα φίλοι μου. Λ.Γ.Τ.